Terug naar Geestelijke gezondheidszorg

Uitgangspunt in dit boek is dat cliënten die suïcidegedachten hebben, meer bezig zijn met overleven dan met dood willen.

De rode draad in dit boek is dat het gesprek met een suïcidale cliënt een aantal belangrijke stappen kent: het signaleren en onderzoeken van suïcidaliteit en het voorkomen van een suïcidepoging. Ieder moment in het gesprek ben je met alle stappen bezig, maar om tot een effectieve preventie te komen is het noodzakelijk dat je de stappen in volgorde doorloopt. Je kan niet aan het temperen van de suïcidaliteit beginnen voordat je expliciet contact hebt met de cliënt over zijn doodswens. Je kunt niet aan preventie van suïcide beginnen als de ernst van het suïcidevoornemen onduidelijk is. Dat klinkt logisch, maar de neiging om achteraan te beginnen is groot, waardoor het gesprek te snel oplossingsgericht en mogelijk vluchtig wordt.
De gespreksvoering sluit direct aan bij de Multidisciplinaire richtlijn diagnostiek en behandeling van suïcidaal gedrag (MDR). Met dit boek geven de auteurs praktische handvatten voor het type gespreksvoering die in deze richtlijn als meest geschikt wordt aangewezen. Onderliggende ideeën zijn evidence based. De vaardigheden zijn practice based en komen voort uit jarenlange ervaring van de auteurs.

Paul van Hoek was werkzaam als sociaal-psychiatrisch verpleegkundige bij een GGz-crisisdienst en is nu opleider/trainer op het gebied van sociale psychiatrie. Daarnaast werkt hij als POH-GGZ in een huisartsenpraktijk.
Frans Brinkman was eveneens werkzaam als sociaal-psychiatrisch verpleegkundige bij een GGz-crisisdienst, trainer en docent. Hij is onder andere auteur van het boek Individuele gespreksvoering.

'(…) verplichte literatuur voor iedere beginnende hulpverlener’, volgens de directeur van 113Zelfmoordpreventie Jan Mokkenstorm.

Kijk op www.suicide-preventie.nl/boek voor meer achtergrondinformatie.

Kijk hier voor de inhoudsopgave en het voorwoord.

'Het boek laat zich lezen als muziek. De grondtoon, de melodie, ritme en tempowisselingen die een nummer maken tot wat het is, zijn in dit boek bijna hoorbaar aanwezig. Het gaat niet alleen om de kennis, niet alleen om het toepassen van theoretische concepten of hulpverlenerstechnieken, maar juist de toepassing ervan binnen de context van de cliënt. Uiteindelijk draait het om het bespreekbaar maken, iemand te helpen nadenken wat voor hem de weg naar suïcide heeft geopend en of er een weg terug mogelijk is? Hiermee laat zich de hand van de twee auteurs lezen, die beiden als SPV hun sporen binnen de sociale psychiatrie hebben achter gelaten.'  Gerard Lohuis in Sociale Psychiatrie, december 2017, p. 32-33

Terug naar Geestelijke gezondheidszorg