Terug naar Mens & Maatschappij

Na de geboorte van haar dochter met downsyndroom overdenkt Monique Buitelaar haar leven. Haar vroege jeugd in de tropen, de komst naar Nederland, hoe ze kennismaakte met familie en hoe de Tweede Wereldoorlog van invloed was op het leven van sommige familieleden.

De ogen van Jessica is een memoir over de wijze waarop je jeugd doorwerkt in het moederschap. Over groeiende liefde en ingrijpend verlies. Over het opgeven van je eigen rol als buitenstaander, omdat je kind de buitenstaander blijkt. Over hoe een moeder en dochter hun weg zoeken in het labyrint van de Parallelle Wereld, van speciale scholen, dagverblijven en een logeerhuis tot leerkrachten, zorgverleners en instellingen.

Het concept van de Parallelle Wereld is uniek. Een wereld waarin zorgzaamheid en betrokkenheid centraal staan. Waar het gaat om het kleine gebaar en niet om een groots en meeslepend leven. Er bestaan veel Parallelle Werelden. Als je partner ernstig ziek is, als een van je ouders in de gevangenis zit, als je kind verslaafd is, dan ga je onderdeel uitmaken van een Parallelle Wereld. Maar je moet ook blijven functioneren in de dagelijkse wereld, met alle eisen die aan je gesteld worden. In dit boek leren we de Parallelle Wereld van de auteur kennen met de ogen van Jessica als metafoor.

Het boek is geschreven voor ouders, broers en zussen van een gehandicapt kind, zorgprofessionals, leerkrachten, artsen (al dan niet in opleiding) én voor iedereen die wil weten hoe het leven eruit kan zien als alles anders loopt dan gehoopt.

‘Monique Buitelaar schreef een kraakhelder, confronterend en liefdevol verslag van een leven dat veel te vaak verborgen blijft: dat van het gehandicapte kind.
De ogen van Jessica laten je niet meer los.’
Annemarie Haverkamp, schrijver, journalist en columnist

Inkijkexemplaar (pdf)

Terug naar Mens & Maatschappij